Martes ang paborito kong araw. Madaming magagandang nangyayare pag Martes. Baka coincidence lang. Pero ewan ko, yung masasayang araw ko natatapat ng Martes. So itong Tuesday, napatalon talaga ako sa tuwa sa harap ng mailboxes sa building namin. Pano ba naman mga friends, nakatanggap ako ng package from down under! Imported galing Australia! Alam ko jina-judge ako ng mga dumadaan at ibang nag bubukas ng mailbox, eh wala naman akong pake kasi nga only judge can god me hahahhahaha!
Gusto ko magpasalamat kay ate Rowan ng Ourlifeinsuitcases. Anniversary gift nya ito sa akin nung nag 1 year tong si spacekoto. After ko ma-post yung first anniv blog ko na Happy Anniversary Spacekoto (Sino Nag Print?), nag email sya sa akin at hiningi ang address ko at meron daw syang gantimpala sa akin. Syempre bigay ko agad agad hahahhaha. Sya ang unang naging kaibigan ko dito sa Word Press. Last year October un, lagyan natin ng date.. October 7 ayan hahaha ayyy mag 1 year na ang friendship natin dito ate Suitecase. Dahil dyan kakain tayo sa labas. Basta sa labas ahahahaha!
Eto na nga dumating na ang aking gantimpala. Ang laman ng package ay hindi isa kundi apat na crochet na coasters. Ang sosyal pakinggan. In tagalog, ginantsilyong patungan ng baso o tasa. Tats na tats ako. Sa wakas level up na ang pag inom ko ng tubig ahehehehe. Mas natutuwa kasi ako pag nakakatanggap ng gift na ginawa kesa nabili kasi alam kong pinag laanan ng oras at effort. At knowing isa ito sa mga projects nya, sobrang honored ako like an honor student hahahaha. Literally, ito yung bumuo ng araw ko.
Solb na ko sa coasters eh, pero awuw may letter na nakalakip. At nakasulat sa 1/4 sheet na papel. OMG. May mga memories na nag babalik sa utak ko (throwback tuesday itu). Naalala ko ung terror kong teacher nung highschool, tawag namin sa kanya Mrs. 1/4 Sh*t. Eh pano pag pasok nya ng classroom “get 1/4 sheet of pad paper” agad ang intro. Laging quiz ang start ng klase namin. Nanginginig kaming nag tutupi ng intermediate paper habang hinahati sa apat ang papel. Tapos may classmate ka pang kung makahingi ng papel kala mo may patago. Pag di ka nagbasa ng lesson in advance mangongolelat ka. Dalawa lang ang tinatawag nya after ng quiz, yung nakakuha ng highest score at yung olats. Hindi naman ako natatawag sa pinaka mababang score, hindi rin sa pinaka mataas na score, sa gitna lang ako.. ligtas sa kahihiyan hahhahahaha! Tapos mula dun sa mga 1/4 sheet na mga quiz namin dun sya tatawag ng name para sa recitation. Dun ako di nakaligtas. Ang saya saya!
At eto nakakita nanaman ako ng 1/4 sheet of paper. Pero sa pagkakataon na to, hindi ako natakot. Naiyak ako wahahhahaha.. oo mababa luha ko, naka puwesto sya malapit sa eyelid ko hahahahaha! Yung nakasulat dun ung mga kailangan ko marinig (mabasa). Minsan kasi naisip ko, kung wag muna ko mag blog.. mga 1 month, 2 months, 3 months.. ganyan baka kaumay na kasi pinag sasabi ko. Pero after ko mabasa yung sulat. Sabi ko sa sarili ko.. eh ano kung maumay sila.. padalhan ko na lang sila ng atchara (comment down below kung gusto nyo ng atchara ahahhahaha).
Naniniwala ako na kung mag-aappreciate ka ng tao, itodo mo na. So itotodo ko na. Mula sa kaibuturan ng aking puso, ate Suitcase gusto kong magpasalamat sa paniniwala sa akin na may kabuluhan ang mga sinusulat ko, thank you sa friendship at sa 1/4 sheet (uy may rhyme). Salamat sa mga coasters ginamit ko agad sila. Nilagay ko sila sa lugar na lagi ko sila makikita. Forever ko tong i-ke-keep (may forever).
Madami syang puedeng pag gamitan. Eto na sila.
Patungan ko ng tumbler ko. Feeling ko ako lang ang may ganitong tumbler sa buong mundo hahahaha! At ako lang ang may ganitong coaster.
Puede syang patungan ng vase chenelin. Ang nag iisang palamuti ng aking table.
Patungan ng lagayan ko ng pencils at kung anu ano sa buhay.
Ayan nga po mga kapuso lume-level up na po tayo, dati tubig ngayon colored juice na tapos may patungan pa na galing AU woooo power!
Thank you ulit ate Suitcase. Nabura sa isip ko ang pait na dulot ng 1/4 sheet of paper hahahahaha. Ngayon source ko na sya ng lakas ng loob. Maraming salamat. 🙂
Tinapat ko talagang September 23 ang post na to kasi sabi nila ngayon daw magugunaw ang mundo hahahahaha. So.. anunah? Pero di yan ang topic ng blog to today kundi ang pangingisda namin sa South China Sea. Eto na mga friends.
Noon pa ko inaaya ng friend ko na si Princess na mangisda kasama ang kanyang jowa sa Johor Bahru. Ayoko. Una, masusunog ako sa araw, sayang naman ang kinukuskus kong papaya soap sa buo kong pagkatao. Pangalawa, hello ano gagawin mo habang nag iintay kumagat ang isda sa bitag? Nganga. Pangatlo, ayoko maging third wheel. Don’t me. Hahahahaha!
Nitong lunes, nag message sya na sama daw ako sa martes (kinabukasan na) mag fishing sila ulit at puede ko daw i-BLOG. Nung nabasa ko un, hininto ko ang ginagawa ko at nag-fill up ng leave form. Kinausap ko boss ko ng seryoso, ayun pumayag. Gagawin ko talaga lahat para sa blog (I will do anything for blog). Kahit maging third or fourth wheel pa yan Hahahahahaha!
Ang Johor Bahru ay part ng Malaysia na malapit sa border ng SG kaya mga 1 hour drive un kasama na pila sa immigration. Tapos another 1 hour pa papunta sa Desaru province andun yung dagat na pangingisdaan. So total 2 hours travel. Kahit 5 hours pa yan basta para sa blog. Hahahahaha!
Okay. Eto ung sinend nya na checklist na dapat at di dapat dalhin.
Opo, bawal daw mag dala ng saging. Kala ko joke. May pamahiin daw ang mga mangingisda na hindi maganda ang dulot ng banana sa boat (kaya pala na-create ang banana boat haha). Di ko makita ang konek pero respeto na lang. Ayun, bawal mag tagalog, so napuno ng dugo ang karagatan sa nose bleeding ko. Bawal din umiyak, kasi aalat ang dagat ganun.
O game, eto na nga. 3am gising na ko (ang OA pero yes). Sinundo nila ako ng 4:30am. Tinanong nila ako kung may seasickness ako? Anu un? Sabi ko wala akong sakit malakas ako. Pero naisip ko pano kung may seasickness nga ako ayy haha. Hindi ako mahiluhin at masukahin… gutumin lang. Alam nila un kaya pag dating sa JB, nag almusal muna kami, kasi another 1 hour ulit papunta sa dagat.
Masala Dosa at kapeng mabula
Pag dating sa Desaru, na meet na namin ang captain ng boat, si Sam (kapangalan pa ng boss ko nu ba yan) at si Sak ang kanyang assistant. Ang galing ng tandem SamSak.
Ayan na nga po kinapalan ko na ang lagay ng sunblock at lipstick at nag simula na ang aming voyage yes naman. Madami akong natutunan at natuklasan sa fishing trip na to. Eto na…
1. Gusto ng mga isda ang bakal. Gustong gusto nila yung anchor. Dun sila nag kukumpulan. Kaya pumalaot kami malapit sa mga barko na naka angkla sa gitna ng dagat. Siguro sarap na sarap sila sa kalawang ng anchor or kung anuman yung meron sa anchor. Dito kami nanghuli ng maliliit na isda para gawing bait sa malalaking isda. Dumaan kami sa harap nitong Diamond Bliss ship. Aba napagkamalan ata kaming pirata! Binusinahan kami.. ang lakas parang busina ng tren times 2. Natakot ako baka sagasaan kami or barilin kami hahahahaha! Porket barko sila at bangka lang kami? Pero dumiretso pa rin kami sa malapit sa anchor nila, walang makakapigil dahil kami ang mga pabebe hehehe.
Shoutout Diamond Bliss!
2. Okay lang na wala kang alam. Zero knowledge ako sa pangingisda. First time ko makahawak ng fishing equipment chenelin. Natatakot ako baka masira ko, wala akong pang bayad. Pero madali lang pala sya i-operate, kung marunong ka mang gaya matututunan mo sya, kasi ginagaya ko lang ang ginagawa nila ayun. Iba yung feeling pag naramdaman mong bumigat at may gumagalaw sa fishing line mo. Daig nya pa yung feeling ng bagong sweldo o yung feeling na nag-text yung crush mo. Promise ang saya. Hahahahaha!
Aaaaaaaaaaaaaa galunggong!
3. Don’t let go. Yan ang kabilin bilinan sa akin. Kapag nahuli mo na wag mo ng napakawalan. Kapag nanlaban ang isda, wag kang susuko. Hayaan mo syang lumaban hanggang mapagod sya. Pag humina na sya tsaka mo i-roll up ang roller ganyan. Habang sinasabi sa akin yan parang di ko matanggap kasi taliwas sya sa prinsipyo ko sa buhay hahahaha. Pero yun daw ang tama pag dating sa fishing. Wag mong i-ano sa lablayf mo.
4. Ang payapa ng mundo pag walang internet connection. Wala kaming wifi sa dagat. Walang notification. Walang demand. Panuorin mo lang ang mga ibon na lumilipad, pakinggang ang alon, mag form ng image sa mga ulap. Ang peaceful mga friends. Ang payapa ng dagat. Kalmado. Meron ang dagat na makakapag balik sayo sa mga araw na simple lang ang buhay. Ang galing.
Kailangan ka kulay ko ang sky
5. Hindi lahat ng pag hihintay ay nakakainip. After namin manghuli ng malilit na galunggong, pumalaot na kami sa totoong area ng mga big fish. Eto na yung waiting game. Mas matagal makahuli ng malaking isda it takes time ganyan hahaha. Ang maliliit na isda madali lang, hindi mo kailangan ng maraming pasensya. Infairness naman sa akin, hindi talaga ako mainipin kaya kong gumawa ng bagay na makakapag entertain katulad ng pag kanta at pag da-drama.. hahahaha. Yun lang talaga wag mo lang ako gutumin. Pag hintayin mo na ako ng matagal wag mo lang akong gutumin. Di ba nga ang feelings puede pigilin ang gutom HINDI hahahhahaa.
Yummers kain twayu
6. Ang hirap mag english sa gitna ng dagat. Di ba nga bawal mag tagalog, isang tagalog word, isang isda daw ang umaalis. Kaya pag may nahuli akong isda, di ko puedeng sabihin, huy may kumagat may kumagat! Sinasabi ko na lang… oh my gas oh my gas! ganyan, alam na nila na may huli ako hahahahaha!
Nakahuli ako ng Grouper! Oh my gas!
7. Medyo maldita ang weather sa dagat pag September. Pabago bago ihip ng hangin.. aaraw tapos uulan, kalmado tapos aalon ng bongga. Parang sira. At yung nakaka takot pa, may itim na clouds na nabubuo sa left side namin. Samantalang sa ride side namin ay umaaraw. So nasa gitna kami. Pero mukang papalapit sa amin yung matim na kaulapan, storm daw yun. Nag sisimula na umulan at medyo hinahampas na kami ng alon. Parang tinataboy kami. Pag masungit ang panahon lumayo ka na daw at respetuhin ang kanyang kasungitan. So umalis kami pero parang hinahabol kami ng ka-malditahan nito. Nag iba kami ng location, yung may nakikitang island, para sakaling may mangyari sa amin ay may makakakita sa amin. Awuw. Pero dun sa nilipatan namin, dun kami nakahuli ng madaming isda. Parang sa buhay, kala mo tinataboy ka pero sa totoo lang ni-le-lead ka sa mas madaming blessings. Yes naman.
Isda kayo dyan
8. Magiging madasalin ka pag nasa kalagitaan ka ng dagat. Parang national day of prayer lang ang araw na ito dahil sa dami kong naidasal. Dasal, dasal lang talaga hahahhahha. Lalo na nung hinahabol kami ng storm at nung malalakas na ung alon. At eto pa, after one hour na pag takas namin mula sa lugar ng kadiliman, may natanggap na message si captain na may lumubog na fishing boat at papunta na ang mga coast guard dun sa kaganapan. Ganun kabilis pag hindi ka naka alis sa storm. Nakaligtas kami. Pasalamat kami at buhay kami. Iba pa naman paalam ko sa boss ko kaya ako nag leave, tapos malalaman nya palutang lutang ako sa South China Sea kung sakali hahahahhaha!
SHOOKT
9. Di mo kailangan maging pro para makahuli ng malaking isda. Pag pinili ng isda ang bait mo, eh di ikaw na! Sa pag kakataon na to.. ako na! Ako ang pinili.. ang itinakda hahahaha. Nakahuli ako ng Barracuda! Yung sobrang mahabang isda. Hindi ko ine-expect kasi hipon lang ang nilagay kong bait, di pang malakihang isda. Pano nangyari na malaking isda ang nabingwit ko sa liit ng bait ko?
Eto ang explanation ni captain Sam: Yung bait ko kinain ng maliit na fish, tapos yung maliit na fish, kinain ni Barracuda. Parang food chain ganun.
Ganyan ang nangyari. Kuha ng cctv hahhaha
Ayun nga, nagulat ako na bumigat ang fishing rod ko.. sobrang bigat na halos mabitawan ko na at halos lubong na fishing rod sa tubig, para akong nakikipag tag of war. To the rescue na si Sam, hindi rin nya ma i-roll out kasi baka mapatid ung tali. Lumalaban si Barracuda. Kumuha na ng sibat si Sak at tinapos na si Barracuda. Ayan ulam ka tuloy.
sorry baraks
10. The worst day fishing is better than the best day at work. Totoo! At least di ka nag trabaho at meron ka pang kwento. Sabi nga ng friend ko, ang fishing ang only hobby na literally may madadala ka pag uwi mo sa bahay mo. Yung isdang nahuli mo plus may ma-iku-kwento ka pa. Compare sa ibang activity tulad ng sports, ang maiuuwi mo ay pagod at minsan sakit ng katawan (sorry naman sa mga may sports, tuloy nyo lang yan woooo). Ang fishing makikita mo agad ang fruit ng iyong labor. Yung mga isda yung trophy mo, puede mo iuwi, iluto, kaninin at busog ka pa. Tapos masasabi mo… ako humuli nyan. Dugo’t pawis (nose bleed). Sinuong ang init ng araw, alon at ulan. Ayan.
Niluto ko ang isa sa trophy ko. Singapore Marlin daw tawag dyan. Ginawa kong adobo at nilagyan ko ng madaming sili kasi gusto ko maanghang. Yung anghang na ako lang ang makakakain hahahhaha
Ayan nga po at ayyy 1616 words na hahhahaha. Ang haba na baka wala ng nagbabasa hahahaha. Buti di inabot ng pag gunaw ng mundo hahahhaha! Kung binabasa mo pa din ito.. salamat ha. Gusto ko lang i-share yung saya ko na buhay ako at gusto ko sabihin na ito yung pinaka masaya kong experience (so far). I thank you 🙂
Ayan nga po mga ka-DDS nadagdagan nanaman ang malalagay kong award sa aking shelf. Itatabi ko to sa aking Golden Globe award hahahaha! Thank you Thea #AilaVet! sa nomination na to: Unique Blogger, Versatile Blogger at One Lovely Blogger Award.. in short Hakot Award Boom Boom Pak! Para sa’yo and blog post ko na to Thea my labs!
The Unique Blogger Award
The Rules:
Kindly thank the person who nominated you!
Answer the 3 questions asked by the person who nominated you.
Nominate 8-13 bloggers for this award! (ang dami!)
Ask the people you nominated 3 questions.
The Versatile Blogger Award & One Lovely Blogger Award (Samedt lang ang rules)
The Rules:
Thank the person who nominated you!
Share 7 facts about yourself. (Bale 14 facts kasi 7 x 2 is equals to 14)
Nominate 10 other bloggers of your choice. (ang dami dami!)
Link your nominees and let them know you nominated them!
AilaVet 3 Questions: (hirap na hirap ako sagutin)
1. What is your advice for someone who had a friendship break-up?
Ayyy pati friendship nag bbreak na din ngayon? Hahahaha teka eh ang tanong ano ang dahilan? Pag inutangan ka ng malaking halaga.. wag ka makipag break.. habulin mo! Magbayad sya kamo! Pag ang dahilan ay inagawan ka ng jowa.. hayaan mo padalhan mo ng congratulatory greeting card dahil na achieved nila ang La Niña! ahahahahhaha!
2. Are there any regrets you have? What are those?
Wala. Hahahaha! Jok jok! Ang DAMI! Unang una yung hindi ako natulog ng hapon nung bata ako. Pangalawa, yung nagpa kulay ako ng buhok, pink, dye dip.. nag muka akong snatcher. Pangatlo, bumili ako ng whitening serum at cream online kasi ang ganda ng review, hindi ako pumuti nagka pimples pa ko. Gusto ko pa-refund kaso halos naubos ko hehehehe.
3. What is the most memorable and proudest moment you have in your life?
Nakaka proud lang nung nabenta ko yung mga gamit namin sa bahay, sobrang fulfilling, life changing and sobrang ano talaga lit. Eto yun Bentahan Experience
At eto naman ang 14 things about me, eto rin yung sinasagot ko sa mga press pag may interview ako charot:
1. May alaga akong dalawang pagong. Maganda daw mag alaga ng pagong dahil mahaba ang buhay nito. Nag try ako mag alaga ng isda, ilang buwan lang deds na, di ko alam san ako nag kulang. Mga friends meet Donatello and Michael Angelo.
Mahiyain si Donatello, si Michael Angelo makapal muka
2. Ako ay isang Accountant pero sa totoo lang gusto ko talagang maging beautician (seryoso).
3. Fan ako ng Game of Thrones TV series. Sana walang mang judge sa akin ano po. Only judge can god me ahhahahha nu ba kalito!
4. Mahilig ako mag kulay ng kuko. Minsan na-iimagine ko sarili ko na isang manikurista tapos kinu-kwentuhan ko yung mga kinukulayan ko ng kuko ng tungkol sa color wheel at about life. Ganyan.
5. Madaldal daw ako nung bata ako. Nung grade 1 ako sinabihan ang nanay ko ng teacher ko (Mrs. Francisco di kita malilimutan) “Naku misis napaka daldal po ng anak nyo”. Nung highschool napalabas na din ako ng classroom dahil nahuli akong ini-impersonate ko ang bading kong teacher (Mr. Manglicmot di kita malilimutan). Hanggang college napapalabas pa din ako dahil ayaw ng prof ko na may sumasabay sa kanya mag salita pag nag lelecture sya (Sir Pura di kita malilimutan).
6. Mahilig ako mag bake. Gustong gusto ko ipag bake yung mga kaibigan ko tapos pupurihin nila ako.. “uy ang sarap nito, ang galing galing mo na mag bake, mag tayo ka na ng bake shop, puede ka na mag ashawa, ang perfect, bravo, magnifico” ganyan.
For orders call 1800-123-456 charot
7. Favorite color ko ay green, hindi ung bright green.. gusto ko yung lumot green. Yung pang blogger na green. Pero walang akong damit na color green, puro blue at pink at black at white. Pero green talaga favorite ko😁
8. Paborito ko ang Milo. As a matter of pak… nainom ako ngayon ng milo.
Milo paket
9. Ang laman ng spotify ko ay kpop songs. Ewan ko ba may something sa music nila na nakaka ganda ng pananaw sa buhay kahit di ko sila maintindihan.
10. Ako ay near sighted. Malabo ang aking mga mata. Pero matalas ang pandama ahahhahaha!
11. Crush ko si Nathan Hartono. Aaaaaaaaaaaa!!! Paki google na lang Aaaaaaaaaaa!!!
Hindi ko to ginawa, wag nyo ako i-judge
12. Middle child ako. Tatlo kami magkakapatid, ako ang nasa gitna. Maganda daw pag nasa gitna, kaya mong mag submit, kaya mo din mag lead! O Pak!
13. Mahilig ako kumanta. Selfish ako sa mic pag na v-videoke kami. Ang intermission song ko palagi ay ang I Wanna Dance With Somebody ni mama Witney. Tapos ang finale song ay Take a Bow ni Rihanna.
14. Kamuka ng boss ko si Sponge Bob. Kailangan ko na to matapos bago pa sya dumating.
Ayan nga po achieved na achieved ko na ang La Niña. Halos na-nominate na lahat ni AilaVet wala na ko ma-nominate hahahahaa! Thank you ulit AilaVet my labs! Ayy wait meron ako naisip i-nominate…
Lumipat kami ng bahay. Mahabang story. Pero sige sabihin ko na. Kasi na deds yung may ari ng bahay na nire-rentahan namin. Tapos nai-pamana yung bahay sa anak. So bine benta na yung bahay. Kasama ko nga pala ang family ng tita ko at bunso kong kapatid sa baler. Dahil wala naman kaming pambili ng bahay, nag alsa balutan na lang kami. Nakahanap naman kami ng malilipatan, pero mas maliit compare sa dati. So kailangan namin mag bawas ng gamit, mag let go ganyan. Maging minimalist ganyan. Tsaka ung lilipatan namin may mga gamit na din (burberry light furnished). So sabi ni tita ibenta ko daw ung mga ibang gamit sa bahay. Eh isang linggo na lang at aalis na kami. Papano?
Eto na nga. Naisip ko ipost ung mga gamit sa Carousell. Ang Carousell ay isang app na kung saan puede ka mag benta at bumili ng mga second hand or brand new na gamit sa murang halaga, tapos may chat box din dun para makipag tawaran at kung saan kayo mag me-meet para mag abutan ng gamit at bayad.
Dati ginagamit ko ang Carousell pag may gusto akong bilhin na murang gamit. Dun ko nga nabili yung curler wand ko ($10) at power bank ($5). Makakabili ka din ng murang ticket ng Universal Studio, Zoo at concerts. Pero ngayon, ako naman ang seller. Una kong ginawa ay pinalitan ko ang profile pic ko, nilagay ko yung pinaka disente kong photo, baka kasi isipin nila na nakaw ung mga binebenta ko ahhahaha! Ayan.
Ayan nga po may followers ako 🙂
Tapos pinost ko na ung mga for sale ko. Nilagyan ko lang ng konting description, lahat sila self collection sa bahay kasi di ko kayang mag buhat ng refrigerator at makipag meet up.
Unang araw pa lang nabenta ko na yung trumpet ng pinsan ko! Wooo power! Kaka post ko pa lang. Ang laki talaga ng nagagawa ng plakadong profile pic. Pasok sa banga! ahahaha!
Ganito ang intro ng mga bentahan. Muntik ko na ma-misinterpret ung tanong ni armkahn2323.
Akala ko sa akin sya interesado Hahaha!
Eto talaga sineenzoned ko. Binebenta ko ng $150 ang washing machine, aba nag message ng 50. Anu un joke? Feeling talaga tong si 86feeling86.
sa’yo na pipty mo.
Eto talaga binawasan pa ng $5 makatawad lang. $50 talaga sya eh. Sige na lang at kailangan ko mabenta before kami umalis.
Eto naman grabe mag tanong. Defect agad superwoman.24?
Ayun after ko sinabi na $130, di na sumagot.
Etong isang to paasa. Hinintay ko sya. Huy finder23 anunah?
Eto naman di nya alam gagawin sa buhay nya. Laban o bawi? Awwww!
Eto naman, tinurn down ko. Ang hirap palang mag turn down. Ang sheket.
Ayun nga po mga kapuso in 1 week, nabenta ko sila. Wooo power! Ang sarap pala ng pakiramdam pag nakaka benta. Nakaka taas ng moral hahaha. Ayun nakalipat na nga kami ng bahay at bawas na ang gamit. Isa na akong minimalist. Ang gaan ng pakiramdam. Parang gusto ko na lang mag tinda hahaha! Salamat sa mga bumili ng mga gamit namin, walang warranty yan ha wala ng balikan.😜
In closing (awuw), naging emotional ako nung last night namin sa bahay. Kasi 9 years din ang inilagi namin dun. Paalam Toh Yi Drive.. dadaan ako paminsan minsan. Kung sinuman ang makakabili ng bahay.. wag nyong burahin ung vandal ko sa room ahehehe. Bye!
Isang taon na ko nag b-blog dito! Congratulations naman to me! Todo na itu mga friends! Akala ko nga di ko na magagawa to. Meron kasi akong malungkot na experience sa pag b-blog. Nung nasa Pinas pa lang ako nag susulat na ko, tinigil ko lang. Noong nag wo-work ako sa Pinas, bina-blog ko yung tungkol sa crush ko na di ako pinapansin (mga ilang series din un), ang masakit makintab at mapula kong pimple sa muka, yung nanakawan ako ng cellphone na hindi ko pa fully paid (2nd installment pa lang), yung company outing namin sa Subic na muntik na ko maiwan ng bus, yung katapangan kong hinarap ang baha sa Vito Cruz Extension corner Primo Rivera St. at yung the best lugaw sa Lugawan sa Pasong Tamo.
Teka.. aura munaYun nga. Okay na sana masaya na. Hanggang isang araw, nag blog ako about sa Human Resource Department ng company namin. Ang title “Ganito din ba ang HR nyo?” Ang dami kasing nag rereklamo sa mga binagong policy. Ang pinabibo, pinalakas at pinatibay na policy. Eh sa kagustuhan kong gawing light ung situation at nakakatawa, ginawan ko ng blog. Ayun. Pumatok sa office. Kumalat sya. Tawang tawa sila. Pero may isang mabait… sobrang bait, pinrint ung blog ko at dinala sa HR Manager. Pinatawag ako sa office. Alam mo yung pakiramdam na last na lunch ko na pala yung kanina sa pantry namin. Katapusan ko na. Gusto ko mag tago.
Hanapin nyo koPag pasok ko ng HR department kitang kita ko yung print out ng blog ko nakalatag sa table ni Madam. Tapos ang itsura ng HR Manager parang gusto nya kong lasunin. Tinanong nya ako kung ako ang nag sulat. Andun yung pangalan at muka ko di ko ma-dedeny. Sabi ko opo. Tapos sabi ko sa kanya parang diary lang po yan, wala naman po akong sinabing name kung sino at anong kompanya. Binigyan nya ko ng ‘weh? di nga’ look. Tapos tinanong nya kung sino ung HR Manager na tinutukoy ko sa blog. Sagot ko, depende po. Depende po sa nag babasa. Hindi kinaganda ng atmosphere ang sagot ko. Ayaw nya ng sagot ko. Lalo sya nairita. Kinabahan ako nun, nag -re-ready na ko ng sasabihin sa nanay ko na wala na ko trabaho pag uwi ko. Sabi nya kung may concern ka sa policy ng company, di mo na kailangan gawin ito, open ang office ko para makipag usap (hindi yan ang saktong sinabi, binaitan ko lang, dagdagan mo pa ng mamalat malat na boses). Tapos ang dami nya pang sinabi pero di ko na ini-intindi kasi inisip ko kung sinong busilak ang kalooban ang nag print ng blog ko. Gusto kong awardan. Nakayuko lang ako. Naiiyak na ko. May point naman sya. Lumabas ako ng office ni Madam na basag. Di naman ako natanggal sa trabaho pero basag. Sa hallway gusto kong sumigaw.. SINONG NAG PRINT???!!!! (na may hawak na itak).
Teka aura ulit si Marimar Perez de SantibañezSimula nun ayaw ko na mag blog. Tinanggal ko na lahat. Di na din ako makapasok ng HR office parang blacklisted ako dun, pag may kailangan ako sa HR ipapasuyo ko na lang sa officemate ko. After a month nag resign si Madam. Ayun nakakapasok na ulit ko sa HR hehehe. Pero ayaw ko na mag sulat. Nawalan ako ng gana. Hanggang nag work na ko dito sa SG, medyo na bored ako nun, kahit yung mga free planner sa office ginawa kong diary. Tapos nag try din ako mag type sa MS Word lahat ng nangyayari sa kin tapos save sa thumb drive. Sinubukan ko ulit gumawa ng blog sa blogspot, pero anonymous. Pero parang hindi ako yun, parang nagsusulat ako sa loob ng hawla. Hindi ko na-enjoy. Tinigil ko nanaman. Last year 2016 dami kong realization sa buhay. Awuw. Nag decide akong gawin ung gustong gusto kong gawin. Gusto ko mag kwento. Gusto ko maging blogger. Yung may muka na… may pangalan.
Ganyan O Pak!Ang bilis ng pahanon. Isang taon na pala nakalipas. Gusto ko magpasalamat sa unang nag follow ng blog ko. Bumilis talaga tibok ng puso ko kasi may nag babasa pala. Sa mga kaibigan ko na nag encourage sa akin when the night was dark and full of errors… maraming salamat. Thank you sa mga naging kaibigan ko dito through this platform, sa PSA family, sa The Fault In Our Blogs family #TFIOB at sa Star Magic family hahahaha! Teka naiiyak ako. May background music kasi ako habang sinusulat ito (One Direction). Sa mga nagbabasa at Sa’yo na nag-print… thank you.
At higit sa lahat thank you Lord, He sees all my flaws yet loved me deeply.
Happy Anniversary to us spacekoto.com bayaran nanaman ng annual subscription hahaha! Saya saya ko!
But wait, there’s more. Wag muna kayo umalis. May nag sponsor hahaha! May pa-give away si mayor. Ayiiieee! Dahil ako ay isang #Aysanatic, mag papa-premyo din ako, sumusunod sa yapak ni Aysabaw hahahaha! Eto na… kung sino na lang mauna, mag comment lang sa baba kung ano ang jejemon name ko (nasa About Me page ko ang sagot). Yun lang. Dali! At sayo na to:
Yung telephone booth lamp shade at yung eroplano lang ang kasali. Di kasali yung tambak kong trabaho at office supplies hahaha! Yung lamp shade nakakatuwa, tap mo lang sya iilaw na, kung gusto mo i-off i-tap mo ulit. Tap lang ng tap. Yung eroplano, bakal sya pero hindi ganun kabigat. Ililipad na sila papunta sa inyo.
Ano ang mararating ng 50 cents dito sa SG? Minimum pamasahe pa lang sa bus 77 cents na (Php28.50). Hanggang nakita ko ang isang post sa Facebook na may 50 Cents Fest sa Chinatown. Dahil uhaw ako sa mga murang bagay, naligo ako agad at nagpunta sa Chinatown.
Totoo nga! May food fair at sengkwenta sentimos ang presyo ng pagkain. In celebration of Singapore Food Fest, may paandar silang throwback kung kelan ang presyo ng pagkain ay 50 cents (Php18.50). May dala akong $10 na tig 50 cents. So ilan yun? 10 divided by .50 is equals to 20! Pak! 20 na pagkain ang malalapang ko!
Pumunta ako ng walang laman ang tyan. Handang handa na akong magpaka busog at magpaka food blogger. At ito ang mga nabili ko at nakain. Bibigay ko ang opinion ko sa bawat food, kasi yun ang ginagawa ng isang food blogger (Pa pam pam).
1. Iced Milo. Tables and cheers! Unang una sa food fair ang official drink ng mga athletes. Ayon sa research a milo a day keeps the doctor away for 1 week. Ang galing no? Hahahaha!
Kailangan red ang kuko sa mga ganitong ganap:)
2. Wa Ko Kueh. Sounds Wa Ko Pakueh hahaha! Eto ay version nila ng puto. Soft at fluffy at sobrang init. Puede kang pumili ng kulay. Pinili ko ay pink at green para instagrammable 🙂 May option ka ding budburan ng powdered brown sugar para may gourmet effect.
3. Laksa. Lasang laksa hahaha. Naubos ko ito up to the last drop. Mahilig kasi ako sa milky base na soup katulad ng sopas. Ayan.
4. Pork Leg Bee Hoon. Di pala lahat ay 50 cents. Di ko nakita ang 2X. So $1 pala ang pancit na to. Gusto ko ibalik kaso nasandok na ni auntie. Kaya pala walang pila. Di kayang ibaba ang presyo dahil mahal ang kilo ng pork. Ang pancit na ito ay ma-sauce at maiiksi ang hibla. Masarap naman kaso kulang sa asin.
5. Paper Wrapped Chicken. Di ko maintindihan bakit kailangan pa nilang ibalot sa papel ang manok. Magagalit si mother earth madaming nasasayang na papel. Ang masasabi ko lang, messy sya kainin at medyo oily katulad ng face ko nung binibili ko yan.
6. Gulab Jamun. Eto ang paborito ko sa lahat. Indian dessert sya. Parang binilog na donut (munchkins ba yun?) na mas masarap pa sa donut basta iba. Yung syrup ang halimaw parang syrup ng leche flan na may linamnam ng luya.
7. Chee Cheong Fun (Steamed Rice Rolls). Yung dark na sauce ay sweet bean paste. Yung red naman ay chili sauce. Puede namang walang chili, tatanungin ka kung gusto mo. Sinagot ko yes, kasi lahat ng nasa pila ang sagot ay yes. Ayy nung kinain ko na umapoy talaga ang dila ko. Ang haba pa naman ng pila sa drinks. Ayun lunok laway na lang ako. Kaiyak.
8. Michael Jackson Drink. Kala ko name ng stall. Meron pala talagang Michael Jackson na inumin. Itatanong ko sana sa nag titinda bakit ganun ang pangalan kaso mukang masungit at intsek kasi ung salita nya. So sabi ko na lang.. Xie xie ni☺️. Ang lasa pala ng drink na ito ay lasang soya milk.. ayy soya milk talaga sya na may konting gulaman na dark color. Masarap lasang taho.
After kong kunan ng picture tong si Michael Jackson, pag baling ko sa kanan, natabig ako ng chekwang babae at natapunan ko ung bag nya ng drinks halos half ang natapon. Naka 10 times ata akong sorry ng sorry kasi nakakatakot ung kasama nyang lalake asawa ata nya. Buti na lang mabait si ate.
9. Ice ball. 30 minutes ko tong pinila. Para lang makakain ng crushed ice. May mga kolorete naman sya pero lasang yelo pa din. Kung ako masusunod lalagyan ko to ng saba, sago, langka, ube, macapuno, nata de coco, pinipig at leche flan. Ganyan.
10. Lugaw. Eto ung lugaw na parang dumaan sa blender. Blended lugaw. Puede mo syang inumin gamit ang straw. Di ko alam kung anong isda ang cuttlefish, pero yun yung nagpasarap. Shout out sa cuttlefish!
Nung papunta na ko sa Char Siew Rice Stall para sa aking ika-11th biglang dumami ang tao. Nasisiksik na ko di na ko makahinga. Nag mistulang divisoria ang Chinatown. Parang may feeding program. Madami pa kong coins. Gusto ko pa kumain kaso may mas gutom pa sa akin…
Pero hello??? ako si Space, ipapakita kong ang mga pilipino ay di sumusuko. Pumunta ako sa isang stall at tinodo ko ang pag kuha ng tissue. Kahit sa tissue makabawi man lang. Libre naman. Naglagay ako sa bulsa ng short ko (kaliwa’t kanan). Sa bulsa ng bag ko at sa loob ng bag. Hanggang mapuno hahaha!
Fact: Kaugalian ng mga local dito na gamitin ang pakete ng tissue para ipang reserve ng table sa mga food courts, kaya pag may nakita kang tissue pack sa table.. wag kang uupo kung ayaw mo masaktan😜 Minsan may nakita ako cellphone ang pinang save sa table O ha! Minsan bag o kaya payong. Try ko nga sapatos! Hahaha!
Pero kahit nabitin ako sa pagkain, masaya pa din ako. Hindi dahil sa mura yung food, ang saya lang pumila at makinig sa usapan ng nasa harap at sa likod mo lang hahaha! Ang saya nung pakiramdam ng iaabot sayo yung food tapos ibabayad mo ay barya. Yung feeling na mataas ang value ng coins na hawak mo na parang kaya mong labanan ang lahat ng pagsubok sa buhay. Ganyan. Di man natin maibabalik yung panahon na mababa ang presyo ng pagkain, puede naman tayo maging masaya sa kung anong meron tayo (may tayo?) at may mga bagay na libre.. dun ka na lang bumawi. Todong bawi. 😜
Mag rereview ako ng book. Magiging seryoso muna ko ngayon ano po. Teka pano? Hahaha. Ok eto na. I’m sure narinig nyo na ang librong pinamagatang LOVE IS BLOG. Hindi pa? Ok, ituloy ko ang book review. Pero sa mga nakabasa na… eh kamusta naman ang buhay pag-ibig? Hahaha. Ok seryoso na ulit. Ang libro na ito ay isinulat ni Dr. Eamer. Isa syang peymus na blogger hahaha. Teka gagandahan ko ng intro. Si Dr. Eamer, ay batikang blogger at kinikilala sa lipunan. Madami dami na syang natanggap na parangal na di ko na kayang banggitin dahil mauubusan na ako ng space dito. Speaking of space, sya nagbigay sa akin ng space sa P.S.A . Ayan, sana mabigyan ako ng discount sa Liliw Tsinelas sa mga sinabi ko.
Mabalik tayo sa libro. Love story sya ni Pep at Hannah na may commercials in between. Yung commercial ay mga blogs ni Dr. Eamer, bale 25 lahat. Naka-sandwich ang mga ito sa bawat chapter ng story ni Pep at Hannah. Pag nagbabasa ako ng libro, ini-imagine ko ang mga character na totoong tao. Dahil malakas impluwensya sa akin ng La Luna Sangre, si Pep, na-iimagine ko sya si Daniel Padilla. Si Hannah ay si Katherine Bernardo. Si Rolly, si Paolo Balesteros at si Dem ay si Pia Wurtzbach. Pak!
Sa eroplano ko ito binasa habang buma-biyahe pabalik ng Singapore. First time kong di nakatulog sa eroplano, kasi, una ang lakas humilik ng katabi ko, pangalawa nakakatuwa basahin yung libro. Di ko alam kung irereview ko ba yung book o i-kkwento ko yung katabi ko sa eroplano. Gawin ko na lang pareho. Hahaha.
Ang tagal umandar ng eroplano. Umiiyak na yung batang nasa harap namin, inip na inip na. Si ate girl na katabi ko sarap ng tulog kaka-inggit. Pag nag babasa ako gusto ko may sounds, so sila yung sounds ko. Ang saya. Nasa page 158 na ko nang maramdaman kong umuusad na kami. Maingay pa din. Ang saya. Yung hilik ni ate girl, yung tunog ng makina ng plane, iyak ng bata sa harap at ang tawa ko sa Blog #1 ay nag sabay sabay habang papalipad kami. Ito na ata ang pinaka masayang take off na na-experienced ko hahaha!
Nasa chapter 2 na ko nung nagising si ate girl, tinap sya ng stewardess kung ano gusto nya, ”coffee, tea, juice?” Parang wala sya sa sarili nya, sagot nya “huwater” (wala sa mga choices). Ako naman ang sagot ko “chiiii” (tea). Tinigil ko muna ang pag babasa, nahinto ako sa ‘Blog #6: Ikakasal Na Sila, Ikaw, Kailan?’ Tinupi ko ang page 186. Lalapang muna ako. Sabay kami kumain ni ate girl, gusto ko syang ngitian kaso ayaw nya tumingin sa kin, naka focus sya sa food.
In 5 minutes natapos kami kumain, para kaming nag co-contest ni ate girl, mahuli maghuhugas ng pinggan. Hahaha. After naming kumain, kinolekta ng stewardess ang tray. Back to sleep ulit si ate girl. Ako naman back to Love is Blog. Talaga sigurong masarap matulog pag busog, kasi ang lakas nanaman ng hilik nya. Ok lang sa akin yun. Kaso parang bumibigat ang kaliwang balikat ko. Yung ulo ni ate girl nasa balikat ko! Binabasa ko na nun yung ‘Blog #12: Pitong Utos Sa Pagkakaroon ng Crush’. Dapat may pitong utos din sa pag tulog sa plane. Bawal matulog sa balikat ng katabi. Hehehe.
Pinaka ayaw ko sa biyahe ay ang turbulence. Madami pumapasok sa isip ko. Ayun nga, nag announced ang crew, walang munang gagamit ng toilet at isuot ang sinturong pangkalawakan kasi sho-shook ang plane. Kasabay ng pag uga ng plane ay sinagot na ni Hannah si Pep dun sa story, tumawa ako kasi ang galing kung pano nya sinagot si Pep. Nagising si ate girl, di ko alam kung saan sya nagising, sa tawa ko o sa pag uga ng eroplano. Napatingin sya sa binabasa kong libro, gusto kong sabihin…”share tayo? “. Tumagal ang turbulence ng mahigit kumulang na isang minuto. Tapos nasundan ulit ng isa pa at isa pa. Total 3 sets ng turbulence. Kaya naman itong si ate girl gising na gising nakahawak ng mahigpit sa mini pillow, ako naman ang saya saya, tumitingin pa ko sa bintana na nakangiti sa mga ulap dahil sa binabasa ko hahaha! Siguro iniisip ni ate girl may saltik ako. Minsan sa buhay kailangan mo din ng turbulence para magising ka. Yes naman!
Natapos din ang pag shake ng plane, kumalma na si ate girl. Humingi sya ng huwater (tubig) sa stewardess. Natulog ulit sya pero wala ng hilik. Medyo natakot ako kasi wala ng sounds. Sinisilip silip ko sya maya’t maya kung nahinga pa sya. Nakatabon ang buhok nya sa muka nya, pero nahinga pa naman. Tinuloy ko ang pag basa, chapter 6 na ko. Kinasal na si Pep at Hannah! Kung ikakasal nga pala kayo, puede nyong kopyahin yung exchanges ng vows nila hahaha ay! may copyright pala.
Nag announced na ang pilot na lalapag na kami. Hindi ko namalayan ang oras. Gising na ulit si ate girl. Nag suklay na sya, nag powder at nag lipstick. Hindi na sya mukang bagong gising. Mukang may pinag hahandaan sya. Ako naman nag lipstick lang kasi baka may media pag lapag namin. Awuw. Habang nag p-prepare to landing na, binabasa ko na ang ‘Blog #24: Payo Para sa mga Taong Umibig, Umiibig, at Iibig Pa‘. Nakapaloob dito ang 9 na cases at 9 na payo sa bawat kaso. Legal advice ganyan hahaha.
Ang paborito ko talagang part ng libro ay yung ‘Blog #25: The Love That I Think You Deserve’. Para sa akin ito talaga yung pinaka heart ng book. Ano yung love na deserve mo? Ano ang kahulugan ng love at bakit love is blog ang title ng libro? At andito din yung pinaka mahalagang prayer na masasabi mo sa buong buhay mo. Sana mabasa nyo din ang libro. Natapos ko basahin ang librong ito habang ako ay nasa himpapawid. Pero kahit saang lugar nyo ito basahin, sigurado akong dadalhin ka nito sa himpapawid ng kasiyahan at kaliwanagan. Nyeeeaaam. Para sa copy ng book contact nyo lang si Dr. Eamer. Para sa 10% discount i-mention nyo sa kanya ang promo code: SPACEPACITO.
P.S. Legit ung promo code na SPACEPACITO. Di sya joke. Kaya ano pa iniintay nyo?
Nakauwi din ako sa amin… ang saya saya ko. May sale na ticket sakto at na approved ang leave ko. Mabagyo daw ang buwan ng Agosto sa Pinas, pero nung dumating ako umaraw naman. Eh di ako na hahaha. Ang pinaka masaya at exciting talagang ginawa ko dito sa Pinas ay ang manuod ng Eat Bulaga hahaha!
Isa sa nagustuhan kong portion nila ay ang Miss Millenial 2017. Feeling ko kasi dapat ito yung sinasalihan kong contest hahaha! Kung saan may magandang babae ang nag rerepresent ng kanyang bayan or siyudad sa telebisyon. Pinapakita ng bawat kandidata ang mga magagandang lugar ng kanilang bayan at masasarap na pagkain. Katulad na lang ni Miss Pangasinan, pinag malaki nya ang kanilang 100 islands, na hindi pala 100 kundi 124 pag low tide at pag high tide ay 123. Si Miss Muntinlupa naman pinag malaki naman ang smallest lake sa Pinas, ang Jamboree Lake. Si Miss Nueva Viscaya naman ay pinag yabang ang thin crust buko pie na mas masarap pa daw sa buko pie ng Laguna. Si Miss Malabon naman ay syempre pinag malaki ang kanilang Pancit Malabon at crispy pata.
Napaisip ako, ano ba maganda dito sa amin sa Parañaque? May especialty ba kaming pagkain? Parang wala. Kung sa tourist spot mukang matatalo kami. Pero ipapanalo ko to. Dito ako pinanganak at lumaki (kahit di masyado lumaki). Gusto kong ipag malaki ang aking lupang sinilangan. Pero wala akong maisip hahaha. Piniga ko talaga. Eto na ang aking nakuha.
1. City of Hukay. Salamat sa MAYNILAD, sa effort nyang maghukay umaga, tanghali at gabi. Nag mistulang parking lot ang Dr. A. Santos Ave. sa walang galawang traffic. Dito masusubok ang iyong pasensya at determinasyon. Puede ka ding bumaba ng iyong sasakyan at iyakan ang mga hukay at sumigaw ng “Wag mo ko iwan!” Hahaha! Matatapos mo din ang pinapanuod mong korean drama at di mo namamalayan nakarating ka na pala sa iyong destinasyon after 16 episodes.
2. May foot bridge kami. Sa Sucat Highway Interchange matatagpuan ang isa sa pinaka mahabang foot bridge dito sa Metro Manila. Tinatayang 150 meters ang sukat nito at gawa ito sa 230 toniladang bakal (hula ko lang). Dahil sa tulay na ito ay di mo na kailangang makipag patintero sa mga bus at trak na tumatawid sa crossings ng Sucat. Ligtas ang iyong buhay at may pagkakataon ka pang makita ang traffic in bird’s-eye view. Yun lang wag kang lalakad dito ng mag isa kasi may nang hoholdap daw dahil sa haba nito, mahaba din ang pagkakataon ng mga ungas na mang harbat ng dala mong gamit.
Di ko nakuhaan ng malapitan yung footbridge kasi dumaan kami sa skyway. Basta andun sya maniwala ka. 3. Manila Memorial Park. Dito kami nag jojogging. Napaka peaceful. Kung gusto mo mapag isa maganda itong venue. Masarap ang hangin, lasang bermuda grass. Dito naka libing si Ninoy Aquino, Cory Aquino at Rene Requiestas.
4. Madami kaming sosyal na pasugalan. City of Dreams, Okada at Solaire. Nung isang araw dumaan kami sa Macapagal, grabe ang construction nila ng mga bagong hotels & casinos. Gagawin daw itong little Vegas. Sa mga sugarol, para sa inyo ito.
5. Baclaran. There’s no place like Baclaran. Dito matatagpuan ang harmonious relationship ng jeep, pedicab at sidewalk vendors. Magkaka close kasi sila. Minsan wala ka na madaanan pero nagagawa mo pa ding ngumiti dahil sa mura ng presyo ng bilihin. Paborito ito ng mga taong katulad ko na mahilig humingi ng tawad.
6. Paranaque National Highschool. Ipag mamalaki ko talaga ito dahil dito ako nag highschool. Isa ito sa pinaka malaking public highschool in terms of population and land area. Ang daming studyante, alam ko umaabot ito ng mahigit 10,000 students. Isipin mo na lang yung graduation namin. Inabot na kami ng gabi, madilim na. Ang pinaka masayang part ng graduation ay yung tinawag ung name ng last candidate. Palakpakan at sigawan. Mga alas nuebe na yun ng gabi hahaha!
7. Ruins Market. Hindi ito yung ruins na nanira ng buhay mo. Ito ung night market dito sa amin. Nagbubukas ito ng 7pm at nagsasara ng 12am. Andito ang mga murang cellphone accessories, damit, sapatos, laruan at may kainan din. Dito ako nagpalagay ng screen protector (php150) at cellphone case (php200). Puedeng tumawad kaya mag Ruins na!
Dumako naman tayo sa pagkain:
1. Maty’s Tapsilog & BBQ sa Dongalo. Ang tapa dito ay hindi basta basta. Sa bawat nguya mararamdaman mo ang motherly love ng cow. Subukan nyong kumain dito hindi kayo mag sisisi.
2. Dampa sa NAIA Road. Ang tawag namin dito ay Paluto. Kasi mamimili ka ng seafood sa parang market nila tapos ipapaluto mo ayun sa gusto mong luto. May kamahalan nga lang, kaya mas mabuti mamalengke ka na lang tapos mag luto ka sa bahay nyo.
3. Lakay’s Special Palabok sa San Antonio Ave. Sa pangalan pa lang alam mo na kung ano ang specialty nila. Kaya naman inorder ko ay dinuguan at puto kasi masarap kumain ng dinuguan sa pancitan 😜.
4. Mama Lou’s sa Tropical Ave. Dito nag iikot sa mga table ang chef at tatanungin kung how’s your food? how’s your drink? how’s your dessert? How’s your Ex? Lahat ng how’s itatanong nya pak! kaya mag handa ka ng sagot.
5. Mani,Fried Chicken,French Fries sa Valley1. Alam mo yung sa mga kanto ng bayan, dun talaga makikita yung masarap na pagkain. Di mo na kailangan lumayo pa. Hanapin lang ang kariton na may kawali at kumukulong mantika.
Kung kayo ay magagawi sa South, inaanyayahan ko po kayong bisitahin ang aming bayang Parañaque. Para inyong masilayan ang ganda ng hukay ng Maynilad (Napaka perfect) hahaha at subukan kumain sa mga kainan na nabanggit ko. Kahit gaano pa kagulo o ka traffic ang lugar nyo, sabi nga sa kanta.. babalik ka din. Eto po ang Miss Millenial 2017 ng Parañaque.. Space! 😜
Amielle! Ginulat mo ko hahaha! May ganito palang award. Baka may The Ravishing Blogger Award, paki nominate na din ako hahaha! Salamat sa nomination, napaka laking karangalan nito sa akin, magiging proud ang nanay ko dito.
I share this award sa 85 (minsan nagiging 86) kong followers na hindi nag unfollow sa akin at di sumuko sa aking kabaliwan at kababawan.
May RULES O pak!
Thank the person who nominated you.
Tag it under #awesomebloggeraward in the Reader
Answer the questions your nominator gave you.
Nominate at least 5 awesome bloggers.
Give your nominees 10 new questions to answer.
Let your nominees know that they’ve been nominated.
Bumili ng Slurpee sa 7-eleven.
Eto ang Q&A portion ni Amielle na susubok sa aking beauty and brains: 😜
1. From 1 to Liza Soberano, gaano ako kaganda?
Itataya ko isang buwang sweldo ko, mas maganda ka, sayo dapat pinasa ang bato hahaha!
1. What is your childhood dream that you never get to push/achieve?
Maging artista, pangarap kong maging kontrabida sa pelikula. Fan ako ng Mara Clara. Ako si Clara.
2. If you could wake up and be anywhere in the world, where would it be?
Sa Korea, sa piling ni Song Joong Ki. Sino ulit si Song Hye Kyo? Hahaha!
3. Books or movies?
Pag sinisipag ako book. Pag tinatamad, movie. Pero most of the time tinatamad ako, so movie.
4. Would it be fine if your future child reads your blog?
Oo naman.
Anak or mga junakis, kung nababasa mo/nyo to ngayon… wala akong maipapamana sayo/inyo kundi ang mga blogs ko.
5. If you could give an advice about the future to the 7-year-old you, what would it be?
Wag ka didikit sa gate ng kapitbahay may nakataling aso dun. Hindi natahol pero nangangagat. Mahal ang anti-rabies sa RITM.
6. Where do you see yourself in 5 years? (Not a job interview question; I just really want to know.)
Skip. Ang hirap ng tanong hahaha.
Isa na siguro akong ina. Inang Reyna. Kukunin kitang ninang ng anak ko para mag kumare na tayo.
7. Do you think you’re still writing when you’re 40?
Yes ofcourse, isusulat ko ang 40 steps skin care routine for youthful skin.
8. If writing isn’t your hobby at the moment, what do you think are you doing?
Dress making. Nung nag break kami ng ex ko alam mo ba una kong ginawa, nag enroll ako sa Sewing 101 sa Chinatown! Masaya manahe kapag broken hearted hahaha!
9. If you could have the writing skills of a specific blogger, who would it be?
Gusto ko yung writing skills ni Amielle. Kasi parang hindi sya 20 years old kung mag sulat. Ang lalim. Maraming lessons in life. Nung 20 ako puro lakwatsa ang alam ko. Bisitahin nyo ang blogsite nya ng malaman nyo Love, Amielle. At ang ganda ganda nya puedeng panlaban kay Liza Soberano. Sana makuha ko ang ganda nya. Ayan ha inominate mo pa ko hahaha!
10. What is your life’s greatest accomplishment so far?
Eto, ang The Awesome Blogger Award hahaha!
At dahil dyan, I respectfully nominate:
1. Ourlifeinsuitcases – Yung panahon na hindi ko alam kung may nag babasa ng blog ko tapos nag comment sya, ayun sumaya ako.☺️
2. RheaAngeline– Pareho kasi kami ng pinag daanan kaya awesome. Nyeeeaaam!
Birthday ng crush ko ngayon. Wala lang. Nung isang araw nakita ko may nag regalo na sa kanya. May pabibo. Gusto ko rin sana mag regalo kaso… ano pa bang ireregalo sa kanya eh nasa kanya na lahat (ako na lang ang kulang sa buhay nya hahaha). Pa-sekreto ko na lang ipag diriwang ang araw na to sa pamamagitan ng pag susulat ng saloobin ko at pag inom ng milo (peng). Naisip ko i-greet sya sa social media nya, susme tadtad ng greetings ang wall.. hindi mapapansin yung akin. Post ko kaya yung picture naming dalawa nung nagkita kami nung June 10, 2017 sa Kinokuniya Bookstore, Sabado 4:40pm, weather sunny day (yes ako na). Ay hindi na lang, baka sabihin deds na deds. Actually, may event sya ngayong gabi sa National Library, puede ako dumaan, kunyari may hihiramin akong libro.. kaso gabi? Manghihiram ng libro? Halata ka sira. Tsaka kahit ba pumunta ka, ano naman? Hindi ka naman makakalapit, dahil isa kang duwag (kausap ko sarili ko). Eh kung puntahan ko na lang sya sa bahay nila hahahaha! buang! Nakakatakot ang parents nya.. parang kaya kang bilhin, yung nag-i-issue ng cheke layuan mo lang ang anak nila hahaha! Tapos ako naman pupunitin ko yung cheke into four hahaha!
Nag draft na lang ako ng message, i-DM ko na lang sya sa twitter, atleast dun konti lang ang users. Eto yung message ko:
Hello, grabe ang cute ng aso mo. Hawig kayo pareho kayong cute. Happy birthday pala. Wala akong regalo pero pinag-p-pray kita 🙂
Waaaaaaa! Ayan puede na yan? Yiiiieeee! Nakakahiya. Ang hirap. Wag na lang. Control-Alt-Delete.
Hayaan ko na lang matapos ang araw na to. Tutal madami ng babati sa kanya, mafi-feel nyang madaming nagmamahal sa kanya. Bili na lang ako ng cake tapos kainin ko mag -isa habang nakikinig ng podcast nya. Teka di naman nya siguro ito mababasa, kaya dito ko na lang ipost ang picture! Hahaha!
