Month: August 2017

Posted in KwentoKoto

Happy Anniversary Spacekoto (Sino Nag Print?)

Posted on by spacekoto

Isang taon na ko nag b-blog dito! Congratulations naman to me! Todo na itu mga friends! Akala ko nga di ko na magagawa to. Meron kasi akong malungkot na experience sa pag b-blog. Nung nasa Pinas pa lang ako  nag susulat na ko, tinigil ko lang. Noong nag wo-work ako sa Pinas, bina-blog ko yung tungkol sa crush ko na di ako pinapansin (mga ilang series din un), ang masakit makintab at mapula kong pimple sa muka, yung nanakawan ako ng cellphone na hindi ko pa fully paid (2nd installment pa lang), yung company outing namin sa Subic na muntik na ko maiwan ng bus, yung katapangan kong hinarap ang baha sa Vito Cruz Extension corner Primo Rivera St. at yung the best lugaw sa Lugawan sa Pasong Tamo.

IMG_9013
Teka.. aura muna
Yun nga. Okay na sana masaya na. Hanggang isang araw, nag blog ako about sa Human Resource Department ng company namin. Ang title “Ganito din ba ang HR nyo?” Ang dami kasing nag rereklamo sa mga binagong policy. Ang pinabibo, pinalakas at pinatibay na policy. Eh sa kagustuhan kong gawing light ung situation at nakakatawa, ginawan ko ng blog. Ayun. Pumatok sa office. Kumalat sya. Tawang tawa sila. Pero may isang mabait… sobrang bait, pinrint ung blog ko at dinala sa HR Manager. Pinatawag ako sa office. Alam mo yung pakiramdam na last na lunch ko na pala yung kanina sa pantry namin. Katapusan ko na. Gusto ko mag tago.

IMG_9034
Hanapin nyo ko
Pag pasok ko ng HR department kitang kita ko yung print out ng blog ko nakalatag sa table ni Madam. Tapos ang itsura ng HR Manager parang gusto nya kong lasunin. Tinanong nya ako kung ako ang nag sulat. Andun yung pangalan at muka ko di ko ma-dedeny. Sabi ko opo. Tapos sabi ko sa kanya parang diary lang po yan,  wala naman po akong sinabing name kung sino at anong kompanya. Binigyan nya ko ng ‘weh? di nga’ look. Tapos tinanong nya kung sino ung HR Manager na tinutukoy ko sa blog. Sagot ko, depende po. Depende po sa nag babasa. Hindi kinaganda ng atmosphere ang sagot ko. Ayaw nya ng sagot ko. Lalo sya nairita. Kinabahan ako nun, nag -re-ready na ko ng sasabihin sa nanay ko na wala na ko trabaho pag uwi ko. Sabi nya kung may concern ka sa policy ng company, di mo na kailangan gawin ito, open ang office ko para makipag usap (hindi yan ang saktong sinabi, binaitan ko lang, dagdagan mo pa ng mamalat malat na boses). Tapos ang dami nya pang sinabi pero di ko na ini-intindi kasi inisip ko kung sinong busilak ang kalooban ang nag print ng blog ko. Gusto kong awardan. Nakayuko lang ako. Naiiyak na ko. May point naman sya. Lumabas ako ng office ni Madam na basag. Di naman ako natanggal sa trabaho pero basag. Sa hallway gusto kong sumigaw.. SINONG NAG PRINT???!!!! (na may hawak na itak).

IMG_9027
Teka aura ulit si Marimar Perez de Santibañez
Simula nun ayaw ko na mag blog. Tinanggal ko na lahat. Di na din ako makapasok ng HR office parang blacklisted ako dun, pag may kailangan ako sa HR ipapasuyo ko na lang sa officemate ko. After a month nag resign si Madam. Ayun nakakapasok na ulit ko sa HR hehehe. Pero ayaw ko na mag sulat. Nawalan ako ng gana. Hanggang nag work na ko dito sa SG,  medyo na bored ako nun, kahit yung mga free planner sa office ginawa kong diary. Tapos nag try din ako mag type sa MS Word lahat ng nangyayari sa kin tapos save sa thumb drive. Sinubukan ko ulit gumawa ng blog sa blogspot, pero anonymous. Pero parang hindi ako yun, parang nagsusulat ako sa loob ng hawla. Hindi ko na-enjoy. Tinigil ko nanaman. Last year 2016 dami kong realization sa buhay. Awuw. Nag decide akong gawin ung gustong gusto kong gawin. Gusto ko mag kwento. Gusto ko maging blogger. Yung may muka na… may pangalan.

Ganyan O Pak!
Ang bilis ng pahanon. Isang taon na pala nakalipas. Gusto ko magpasalamat sa unang nag follow ng blog ko. Bumilis talaga tibok ng puso ko kasi may nag babasa pala. Sa mga kaibigan ko na nag encourage sa akin when the night was dark and full of errors… maraming salamat. Thank you sa mga naging kaibigan ko dito through this platform, sa PSA family, sa The Fault In Our Blogs family #TFIOB at sa Star Magic family hahahaha! Teka naiiyak ako. May background music kasi ako habang sinusulat ito (One Direction). Sa mga nagbabasa at Sa’yo na nag-print… thank you.

At higit sa lahat thank you Lord, He sees all my flaws yet loved me deeply.

Happy Anniversary to us spacekoto.com bayaran nanaman ng annual subscription hahaha! Saya saya ko!

IMG_9030

But wait, there’s more. Wag muna kayo umalis. May nag sponsor hahaha! May pa-give away si mayor. Ayiiieee! Dahil ako ay isang #Aysanatic, mag papa-premyo din ako, sumusunod sa yapak ni Aysabaw hahahaha! Eto na… kung sino na lang mauna, mag comment lang sa baba kung ano ang jejemon name ko (nasa About Me page ko ang sagot). Yun lang. Dali! At sayo na to:

IMG_9012 2
Yung telephone booth lamp shade at yung eroplano lang ang kasali. Di kasali yung tambak kong trabaho at office supplies hahaha! Yung lamp shade nakakatuwa, tap mo lang sya iilaw na, kung gusto mo i-off i-tap mo ulit. Tap lang ng tap. Yung eroplano, bakal sya pero hindi ganun kabigat. Ililipad na sila papunta sa inyo.

Thank you ulit sa inyong lahat 🙂

Advertisements
Posted in Lamon Hits

SINGkwenta SENTImos

Posted on by spacekoto

Ano ang mararating ng 50 cents dito sa SG? Minimum pamasahe pa lang sa bus 77 cents na (Php28.50). Hanggang nakita ko ang isang post sa Facebook na may 50 Cents Fest sa Chinatown. Dahil uhaw ako sa mga murang bagay, naligo ako agad at nagpunta sa Chinatown.

Totoo nga! May food fair at sengkwenta sentimos ang presyo ng pagkain. In celebration of Singapore Food Fest, may paandar silang throwback kung kelan ang presyo ng pagkain ay 50 cents (Php18.50). May dala akong $10 na tig 50 cents. So ilan yun? 10 divided by .50 is equals to 20! Pak! 20 na pagkain ang malalapang ko!

Pumunta ako ng walang laman ang tyan. Handang handa na akong magpaka busog at magpaka food blogger. At ito ang mga nabili ko at nakain. Bibigay ko ang opinion ko sa bawat food, kasi yun ang ginagawa ng isang food blogger (Pa pam pam).

1. Iced Milo. Tables and cheers! Unang una sa food fair ang official drink ng mga athletes. Ayon sa research a milo a day keeps the doctor away for 1 week. Ang galing no? Hahahaha!

img_8776
Kailangan red ang kuko sa mga ganitong ganap:)

 

2. Wa Ko Kueh. Sounds Wa Ko Pakueh hahaha! Eto ay version nila ng puto. Soft at fluffy at sobrang init. Puede kang pumili ng kulay. Pinili ko ay pink at green para instagrammable 🙂  May option ka ding budburan ng powdered brown sugar para may gourmet effect.

 

3. Laksa. Lasang laksa hahaha. Naubos ko ito up to the last drop. Mahilig kasi ako sa milky base na soup katulad ng sopas. Ayan.

 

4. Pork Leg Bee Hoon. Di pala lahat ay 50 cents. Di ko nakita ang 2X. So $1 pala ang pancit na to. Gusto ko ibalik kaso nasandok na ni auntie. Kaya pala walang pila. Di kayang ibaba ang presyo dahil mahal ang kilo ng pork. Ang pancit na ito ay ma-sauce at maiiksi ang hibla. Masarap naman kaso kulang sa asin.

 

5. Paper Wrapped Chicken. Di ko maintindihan bakit kailangan pa nilang ibalot sa papel ang manok. Magagalit si mother earth madaming nasasayang na papel. Ang masasabi ko lang, messy sya kainin at medyo oily katulad ng face ko nung binibili ko yan. 

 

6. Gulab Jamun. Eto ang paborito ko sa lahat. Indian dessert sya. Parang binilog na donut (munchkins ba yun?) na mas masarap pa sa donut basta iba. Yung syrup ang halimaw parang syrup ng leche flan na may linamnam ng luya.

 

7. Chee Cheong Fun (Steamed Rice Rolls). Yung dark na sauce ay sweet bean paste. Yung red naman ay chili sauce. Puede namang walang chili, tatanungin ka kung gusto mo. Sinagot ko yes, kasi lahat ng nasa pila ang sagot ay yes. Ayy nung kinain ko na umapoy talaga ang dila ko. Ang haba pa naman ng pila sa drinks. Ayun lunok laway na lang ako. Kaiyak.


 

8. Michael Jackson Drink. Kala ko name ng stall. Meron pala talagang Michael Jackson na inumin. Itatanong ko sana sa nag titinda bakit ganun ang pangalan kaso mukang masungit at intsek kasi ung salita nya. So sabi ko na lang.. Xie xie ni☺️. Ang lasa pala ng drink na ito ay lasang soya milk.. ayy soya milk talaga sya na may konting gulaman na dark color. Masarap lasang taho.

After kong kunan ng picture tong si Michael Jackson, pag baling ko sa kanan, natabig ako ng chekwang babae at natapunan ko ung bag nya ng drinks halos half ang natapon. Naka 10 times ata akong sorry ng sorry kasi nakakatakot ung kasama nyang lalake asawa ata nya. Buti na lang mabait si ate.

 

9. Ice ball. 30 minutes ko tong pinila. Para lang makakain ng crushed ice. May mga kolorete naman sya pero lasang yelo pa din. Kung ako masusunod lalagyan ko to ng saba, sago, langka, ube, macapuno, nata de coco, pinipig at leche flan. Ganyan.

 

 

10. Lugaw. Eto ung lugaw na parang dumaan sa blender. Blended lugaw. Puede mo syang inumin gamit ang straw. Di ko alam kung anong isda ang cuttlefish, pero yun yung nagpasarap. Shout out sa cuttlefish!

Nung papunta na ko sa Char Siew Rice Stall para sa aking ika-11th biglang dumami ang tao. Nasisiksik na ko di na ko makahinga. Nag mistulang divisoria ang Chinatown. Parang may feeding program. Madami pa kong coins. Gusto ko pa kumain kaso may mas gutom pa sa akin…

Pero hello??? ako si Space, ipapakita kong ang mga pilipino ay di sumusuko. Pumunta ako sa isang stall at tinodo ko ang pag kuha ng tissue. Kahit sa tissue makabawi man lang. Libre naman. Naglagay ako sa bulsa ng short ko (kaliwa’t kanan). Sa bulsa ng bag ko at sa loob ng bag. Hanggang mapuno hahaha!

Fact: Kaugalian ng mga local dito na gamitin ang pakete ng tissue para ipang reserve ng table sa mga food courts, kaya pag may nakita kang tissue pack sa table.. wag kang uupo kung ayaw mo masaktan😜 Minsan may nakita ako cellphone ang pinang save sa table O ha! Minsan bag o kaya payong. Try ko nga sapatos! Hahaha!

 

Pero kahit nabitin ako sa pagkain, masaya pa din ako. Hindi dahil sa mura yung food, ang saya lang pumila at makinig sa usapan ng nasa harap at sa likod mo lang hahaha! Ang saya nung pakiramdam ng iaabot sayo yung food tapos ibabayad mo ay barya. Yung feeling na mataas ang value ng coins na hawak mo na parang kaya mong labanan ang lahat ng pagsubok sa buhay. Ganyan. Di man natin maibabalik yung panahon na mababa ang presyo ng pagkain, puede naman tayo maging masaya sa kung anong meron tayo (may tayo?) at may mga bagay na libre.. dun ka na lang bumawi. Todong bawi. 😜

Posted in KwentoKoto

Love Is Blog: Book Review at Si Ate Girl

Posted on by spacekoto

Mag rereview ako ng book. Magiging seryoso muna ko ngayon ano po. Teka pano? Hahaha. Ok eto na. I’m sure narinig nyo na ang librong pinamagatang LOVE IS BLOG. Hindi pa? Ok, ituloy ko ang book review. Pero sa mga nakabasa na… eh kamusta naman ang buhay pag-ibig? Hahaha. Ok seryoso na ulit. Ang libro na ito ay isinulat ni Dr. Eamer. Isa syang peymus na blogger hahaha. Teka gagandahan ko ng intro. Si Dr. Eamer, ay batikang blogger at kinikilala sa lipunan. Madami dami na syang natanggap na parangal na di ko na kayang banggitin dahil mauubusan na ako ng space dito. Speaking of space, sya nagbigay sa akin ng space sa P.S.A . Ayan, sana mabigyan ako ng discount sa Liliw Tsinelas sa mga sinabi ko.

Mabalik tayo sa libro. Love story sya ni Pep at Hannah na may commercials in between. Yung commercial ay mga blogs ni Dr. Eamer, bale 25 lahat. Naka-sandwich ang mga ito sa bawat chapter ng story ni Pep at Hannah. Pag nagbabasa ako ng libro, ini-imagine ko ang mga character na totoong tao. Dahil malakas impluwensya sa akin ng La Luna Sangre, si Pep, na-iimagine ko sya si Daniel Padilla. Si Hannah ay si Katherine Bernardo. Si Rolly, si Paolo Balesteros at si Dem ay si Pia Wurtzbach. Pak!

Sa eroplano ko ito binasa habang buma-biyahe pabalik ng Singapore. First time kong di nakatulog sa eroplano, kasi, una ang lakas humilik ng katabi ko, pangalawa nakakatuwa basahin yung libro.  Di ko alam kung irereview ko ba yung book o i-kkwento ko yung katabi ko sa eroplano. Gawin ko na lang pareho. Hahaha.

 

Ang tagal umandar ng eroplano. Umiiyak na yung batang nasa harap namin, inip na inip na. Si ate girl na katabi ko sarap ng tulog kaka-inggit. Pag nag babasa ako gusto ko may sounds, so sila yung sounds ko. Ang saya. Nasa page 158 na ko nang maramdaman kong umuusad na kami. Maingay pa din. Ang saya. Yung hilik ni ate girl, yung tunog ng makina ng plane, iyak ng bata sa harap at ang tawa ko sa Blog #1 ay nag sabay sabay habang papalipad kami. Ito na ata ang pinaka masayang take off na na-experienced ko hahaha!

 

Nasa chapter 2 na ko nung nagising si ate girl, tinap sya ng stewardess kung ano gusto nya, ”coffee, tea, juice?” Parang wala sya sa sarili nya, sagot nya “huwater” (wala sa mga choices).  Ako naman ang sagot ko “chiiii” (tea). Tinigil ko muna ang pag babasa, nahinto ako sa ‘Blog #6: Ikakasal Na Sila, Ikaw, Kailan?’ Tinupi ko ang page 186. Lalapang muna ako. Sabay kami kumain ni ate girl, gusto ko syang ngitian kaso ayaw nya tumingin sa kin, naka focus sya sa food.

 

In 5 minutes natapos kami kumain, para kaming nag co-contest ni ate girl, mahuli maghuhugas ng pinggan. Hahaha. After naming kumain, kinolekta ng stewardess ang tray. Back to sleep ulit si ate girl. Ako naman back to Love is Blog. Talaga sigurong masarap matulog pag busog, kasi ang lakas nanaman ng hilik nya. Ok lang sa akin yun. Kaso parang bumibigat ang kaliwang balikat ko. Yung ulo ni ate girl nasa balikat ko! Binabasa ko na nun yung ‘Blog #12: Pitong Utos Sa Pagkakaroon ng Crush’. Dapat may pitong utos din sa pag tulog sa plane. Bawal matulog sa balikat ng katabi. Hehehe.

 

Pinaka ayaw ko sa biyahe ay ang turbulence. Madami pumapasok sa isip ko. Ayun nga, nag announced ang crew, walang munang gagamit ng toilet at isuot ang sinturong pangkalawakan kasi sho-shook ang plane. Kasabay ng pag uga ng plane ay sinagot na ni Hannah si Pep dun sa story, tumawa ako kasi ang galing kung pano nya sinagot si Pep. Nagising si ate girl, di ko alam kung saan sya nagising, sa tawa ko o sa pag uga ng eroplano. Napatingin sya sa binabasa kong libro, gusto kong sabihin…”share tayo? “. Tumagal ang turbulence ng mahigit kumulang na isang minuto. Tapos nasundan ulit ng isa pa at isa pa. Total 3 sets ng turbulence.  Kaya naman itong si ate girl gising na gising nakahawak ng mahigpit sa mini pillow, ako naman ang saya saya, tumitingin pa ko sa bintana na nakangiti sa mga ulap dahil sa binabasa ko hahaha! Siguro iniisip ni ate girl may saltik ako. Minsan sa buhay kailangan mo din ng turbulence para magising ka. Yes naman!

 

Natapos din ang pag shake ng plane, kumalma na si ate girl. Humingi sya ng huwater (tubig) sa stewardess. Natulog ulit sya pero wala ng hilik. Medyo natakot ako kasi wala ng sounds. Sinisilip silip ko sya maya’t maya kung nahinga pa sya. Nakatabon ang buhok nya sa muka nya, pero nahinga pa naman. Tinuloy ko ang pag basa, chapter 6 na ko. Kinasal na si Pep at Hannah! Kung ikakasal nga pala kayo, puede nyong kopyahin yung exchanges ng vows nila hahaha ay! may copyright pala.

Nag announced na ang pilot na lalapag na kami. Hindi ko namalayan ang oras. Gising na ulit si ate girl. Nag suklay na sya, nag powder at nag lipstick. Hindi na sya mukang bagong gising. Mukang may pinag hahandaan sya. Ako naman nag lipstick lang kasi baka may media pag lapag namin. Awuw. Habang nag p-prepare to landing na, binabasa ko na ang ‘Blog #24: Payo Para sa mga Taong Umibig, Umiibig, at Iibig Pa‘. Nakapaloob dito ang 9 na cases at 9 na payo sa bawat kaso. Legal advice ganyan hahaha.

 

Ang paborito ko talagang part ng libro ay yung ‘Blog #25: The Love That I Think You Deserve’. Para sa akin ito talaga yung pinaka heart ng book. Ano yung love na deserve mo? Ano ang kahulugan ng love at bakit love is blog ang title ng libro? At andito din yung pinaka mahalagang prayer na masasabi mo sa buong buhay mo. Sana mabasa nyo din ang libro. Natapos ko basahin ang librong ito habang ako ay nasa himpapawid. Pero kahit saang lugar nyo ito basahin, sigurado akong dadalhin ka nito sa himpapawid ng kasiyahan at kaliwanagan. Nyeeeaaam. Para sa copy ng book contact nyo lang si Dr. Eamer. Para sa 10% discount i-mention nyo sa kanya ang promo code: SPACEPACITO.

P.S. Legit ung promo code na SPACEPACITO. Di sya joke. Kaya ano pa iniintay nyo?

Posted in KwentoKoto

Mahal Kong Parañaque

Posted on by spacekoto

Nakauwi din ako sa amin… ang saya saya ko. May sale na ticket sakto at na approved ang leave ko. Mabagyo daw ang buwan ng Agosto sa Pinas, pero nung dumating ako umaraw naman. Eh di ako na hahaha. Ang pinaka masaya at exciting talagang ginawa ko dito sa Pinas ay ang manuod ng Eat Bulaga hahaha!

Isa sa nagustuhan kong portion nila ay ang Miss Millenial 2017. Feeling ko kasi dapat ito yung sinasalihan kong contest hahaha! Kung saan may magandang babae ang nag rerepresent ng kanyang bayan or siyudad sa telebisyon. Pinapakita ng bawat kandidata ang mga magagandang lugar ng kanilang bayan at masasarap na pagkain. Katulad na lang ni Miss Pangasinan, pinag malaki nya ang kanilang 100 islands, na hindi pala 100 kundi 124 pag low tide at pag high tide ay 123. Si Miss Muntinlupa naman pinag malaki naman ang smallest lake sa Pinas, ang Jamboree Lake. Si Miss Nueva Viscaya naman ay pinag yabang ang thin crust buko pie na mas masarap pa daw sa buko pie ng Laguna. Si Miss Malabon naman ay syempre pinag malaki ang kanilang Pancit Malabon at crispy pata.

Napaisip ako, ano ba maganda dito sa amin sa Parañaque? May especialty ba kaming pagkain? Parang wala. Kung sa tourist spot mukang matatalo kami. Pero ipapanalo ko to. Dito ako pinanganak at lumaki (kahit di masyado lumaki). Gusto kong ipag malaki ang aking lupang sinilangan. Pero wala akong maisip hahaha. Piniga ko talaga. Eto na ang aking nakuha.

1. City of Hukay. Salamat sa MAYNILAD, sa effort nyang maghukay umaga, tanghali at gabi. Nag mistulang parking lot ang Dr. A. Santos Ave. sa walang galawang traffic. Dito masusubok ang iyong pasensya at determinasyon. Puede ka ding bumaba ng iyong sasakyan at iyakan ang mga hukay at sumigaw ng “Wag mo ko iwan!” Hahaha! Matatapos mo din ang pinapanuod mong korean drama at di mo namamalayan nakarating ka na pala sa iyong destinasyon after 16 episodes. 




2. May foot bridge kami. Sa Sucat Highway Interchange matatagpuan ang isa sa pinaka mahabang foot bridge dito sa Metro Manila. Tinatayang 150 meters ang sukat nito at gawa ito sa 230 toniladang bakal (hula ko lang). Dahil sa tulay na ito ay di mo na kailangang makipag patintero sa mga bus at trak na tumatawid sa crossings ng Sucat. Ligtas ang iyong buhay at may pagkakataon ka pang makita ang traffic in bird’s-eye view. Yun lang wag kang lalakad dito ng mag isa kasi may nang hoholdap daw dahil sa haba nito, mahaba din ang pagkakataon ng mga ungas na mang harbat ng dala mong gamit.

Di ko nakuhaan ng malapitan yung footbridge kasi dumaan kami sa skyway. Basta andun sya maniwala ka.

3. Manila Memorial Park. Dito kami nag jojogging. Napaka peaceful. Kung gusto mo mapag isa maganda itong venue. Masarap ang hangin, lasang bermuda grass. Dito naka libing si Ninoy Aquino, Cory Aquino at Rene Requiestas. 




4. Madami kaming sosyal na pasugalan. City of Dreams, Okada at Solaire. Nung isang araw dumaan kami sa Macapagal, grabe ang construction nila ng mga bagong hotels & casinos. Gagawin daw itong little Vegas. Sa mga sugarol, para sa inyo ito. 




5. Baclaran. There’s no place like Baclaran. Dito matatagpuan ang harmonious relationship ng jeep, pedicab at sidewalk vendors. Magkaka close kasi sila. Minsan wala ka na madaanan pero nagagawa mo pa ding ngumiti dahil sa mura ng presyo ng bilihin. Paborito ito ng mga taong katulad ko na mahilig humingi ng tawad.




6. Paranaque National Highschool. Ipag mamalaki ko talaga ito dahil dito ako nag highschool. Isa ito sa pinaka malaking public highschool in terms of population and land area. Ang daming studyante, alam ko umaabot ito ng mahigit 10,000 students. Isipin mo na lang yung graduation namin. Inabot na kami ng gabi, madilim na. Ang pinaka masayang part ng graduation ay yung tinawag ung name ng last candidate. Palakpakan at sigawan. Mga alas nuebe na yun ng gabi hahaha! 




7. Ruins Market. Hindi ito yung ruins na nanira ng buhay mo. Ito ung night market dito sa amin. Nagbubukas ito ng 7pm at nagsasara ng 12am. Andito ang mga murang cellphone accessories, damit, sapatos, laruan at may kainan din. Dito ako nagpalagay ng screen protector (php150) at cellphone case (php200). Puedeng tumawad kaya  mag Ruins na!



Dumako naman tayo sa pagkain:

1. Maty’s Tapsilog & BBQ sa Dongalo. Ang tapa dito ay hindi basta basta. Sa bawat nguya mararamdaman mo ang motherly love ng cow. Subukan nyong kumain dito hindi kayo mag sisisi.


2. Dampa sa NAIA Road. Ang tawag namin dito ay Paluto. Kasi mamimili ka ng seafood sa parang market nila tapos ipapaluto mo ayun sa gusto mong luto. May kamahalan nga lang, kaya mas mabuti mamalengke ka na lang tapos mag luto ka sa bahay nyo.


3. Lakay’s Special Palabok sa San Antonio Ave. Sa pangalan pa lang alam mo na kung ano ang specialty nila. Kaya naman inorder ko ay dinuguan at puto kasi masarap kumain ng dinuguan sa pancitan 😜. 


4.  Mama Lou’s sa Tropical Ave. Dito nag iikot sa mga table ang chef at tatanungin kung how’s your food? how’s your drink? how’s your dessert? How’s your Ex?  Lahat ng how’s itatanong nya pak! kaya mag handa ka ng sagot. 


5. Mani,Fried Chicken,French Fries sa Valley1. Alam mo yung sa mga kanto ng bayan, dun talaga makikita yung masarap na pagkain. Di mo na kailangan lumayo pa. Hanapin lang ang kariton na may kawali at kumukulong mantika.

 
Kung kayo ay magagawi sa South, inaanyayahan ko po kayong bisitahin ang aming bayang Parañaque. Para inyong masilayan ang ganda ng hukay ng Maynilad (Napaka perfect) hahaha at subukan kumain sa mga kainan na nabanggit ko. Kahit gaano pa kagulo o ka traffic ang lugar nyo, sabi nga sa kanta.. babalik ka din. Eto po ang Miss Millenial 2017 ng Parañaque.. Space! 😜

Posted in KwentoKoto

The Awesome Blogger Award Kembular Boom Boom Pak! 

Posted on by spacekoto

Amielle! Ginulat mo ko hahaha! May ganito palang award. Baka may The Ravishing Blogger Award, paki nominate na din ako hahaha! Salamat sa nomination, napaka laking karangalan nito sa akin, magiging proud ang nanay ko dito.

I share this award sa 85 (minsan nagiging 86) kong followers na hindi nag unfollow sa akin at di sumuko sa aking kabaliwan at kababawan.

May RULES O pak!

  1. Thank the person who nominated you.
  2. Tag it under #awesomebloggeraward in the Reader
  3. Answer the questions your nominator gave you.
  4. Nominate at least 5 awesome bloggers.
  5.  Give your nominees 10 new questions to answer.
  6. Let your nominees know that they’ve been nominated.
  7. Bumili ng Slurpee sa 7-eleven.

Eto ang Q&A portion ni Amielle na susubok sa aking beauty and brains: 😜

1. From 1 to Liza Soberano, gaano ako kaganda?

Itataya ko isang buwang sweldo ko, mas maganda ka, sayo dapat pinasa ang bato hahaha!

1. What is your childhood dream that you never get to push/achieve?

Maging artista, pangarap kong maging kontrabida sa pelikula. Fan ako ng Mara Clara. Ako si Clara.

2. If you could wake up and be anywhere in the world, where would it be?

Sa Korea, sa piling ni Song Joong Ki. Sino ulit si Song Hye Kyo? Hahaha!

3. Books or movies?

Pag sinisipag ako book. Pag tinatamad, movie. Pero most of the time tinatamad ako, so movie.

4. Would it be fine if your future child reads your blog?

Oo naman. 

Anak or mga junakis, kung nababasa mo/nyo to ngayon… wala akong maipapamana sayo/inyo kundi ang mga blogs ko.

5. If you could give an advice about the future to the 7-year-old you, what would it be?

Wag ka didikit sa gate ng kapitbahay may nakataling aso dun. Hindi natahol pero nangangagat. Mahal ang anti-rabies sa RITM.

6. Where do you see yourself in 5 years? (Not a job interview question; I just really want to know.)

Skip. Ang hirap ng tanong hahaha. 

Isa na siguro akong ina. Inang Reyna. Kukunin kitang ninang ng anak ko para mag kumare na tayo.

7. Do you think you’re still writing when you’re 40?

Yes ofcourse, isusulat ko ang 40 steps skin care routine for youthful skin.

8. If writing isn’t your hobby at the moment, what do you think are you doing?

Dress making. Nung nag break kami ng ex ko alam mo ba una kong ginawa, nag enroll ako sa Sewing 101 sa Chinatown! Masaya manahe kapag broken hearted hahaha!

9. If you could have the writing skills of a specific blogger, who would it be?

Gusto ko yung writing skills ni Amielle. Kasi parang hindi sya 20 years old kung mag sulat. Ang lalim. Maraming lessons in life. Nung 20 ako puro lakwatsa ang alam ko. Bisitahin nyo ang blogsite nya ng malaman nyo Love, Amielle. At ang ganda ganda nya puedeng panlaban kay Liza Soberano. Sana makuha ko ang ganda nya. Ayan ha inominate mo pa ko hahaha!

10. What is your life’s greatest accomplishment so far?

Eto, ang The Awesome Blogger Award hahaha!


At dahil dyan, I respectfully nominate:

1. Ourlifeinsuitcases – Yung panahon na hindi ko alam kung may nag babasa ng blog ko tapos nag comment sya, ayun sumaya ako.☺️

2. RheaAngeline– Pareho kasi kami ng pinag daanan kaya awesome. Nyeeeaaam!

3. Shadesofwonderer – alam ko na nominate na sya ni Aysabaw. Pero the more the merrier. 

4. Jirahlization  – Hi Jai! Eto na, tinanggal ko ang mathematical questions hahaha!

5. Doctor Eamer – Hi Doc kung may Mais Award, pasok ka din dun. LOL!

 

May 10 questions ako sa inyo:

1. Kung mananalo ka ng 1 million, ano gagawin mo?

2. Nanunuod ka ba ng Game of Thrones? Kung oo, sino ka sa mga character? Kung hindi, eh di next question.

3. Anong mapapayo mo sa mga baguhang bloggers na katulad ko? Awuw bago. 

4. Ano ang dream job mo?

5. Sa lahat ng blog post mo, alin dun ang favorite mo?

6. Sino inspiration  mo sa pag susulat?

7. Eto nabasa ko lang… Would you rather go back to your past and change it or see your future?

8. August na, how’s your 2017 so far?

9. What makes you blush? Bawal isagot ang blush on.

10. Kung isasa-pelikula ang buhay mo, sino gusto mong gumanap?

 Ayan, natapos din hahaha! Again, maraming salamat Amielle. Yung rule #7 pala imbento ko lang. Hanggang 6 lang ang rules. Hehehe. 

Pano tapusin ang blog hahaha wala akong pang ending hahahaha! Alis na ko☺️